چندی پیش (پانزدهم شوال) مصادف بود با شهادت حضرت حمزه، عموی بزرگوار حضرت رسول(ص).

حضرت حمزه پشتیبان و حامی رسول خدا(ص) در دوران سخت و طاقت فرسای اوایل تبلیغ دین اسلام بودند و حضرت رسول(ص) خیلی زیاد به ایشان حساسیت داشته و احترام قائل بودند.

تا اینکه ایشان در جنگ اُحُد به دست فردی بنام وحشی کشته شد. پیامبر(ص) بسیار از شهادت عمویشان ناراحت شده و گریستند و به ایشان لقب سیدالشهداء را دادند. حضرت رسول(ص) بسیار بر سر مزار حضرت حمزه سیدالشهداء می رفتند و نزدیکان را به این کار سفارش می کردند.

روزگار گذشت و آن ایام سخت به پایان رسید تا اینکه مسلمانان روز به روز تعدادشان بیشتر شده و بسیار قدرتمند شده تا اینکه مکه را فتح کردند.

 وحشی (قاتل حضرت حمزه) از شهر گریخت ولی سالها بعد خواست به شهر و دیار خود بازگردد. پس نامه ای به حضرت رسول(ص) نوشت و اظهار پشیمانی و طلب مغفرت کرد. پیامبر(رحمه للعالمین) با دیدن نامه به یاد عموی بزرگوارشان گریه کردند. ولی در جواب وحشی نوشتند که به شهر خود برگرد و ما تو را بخشیدیم. وحشی با دیدن جواب نامه خود اطمینان حاصل نکرده و برای بار دوم طی نامه ای طلب مغفرت کردند و همان واقعه تکرار شد. این واقعه سه بار تکرار شد و وحشی می ترسید که اگر به مکه بازگردد حضرت رسول(ص) با دیدن او به یاد عمویشان افتاده و به ایشان غضب کرده و دستور قصاص دهند. پس بار دیگر نامه ای به پیامبر(ص) نوشت و تقاضای بخشش کرد. این بار آیه ای از سوی خداوند متعال نازل شد.(سوره زمر آیه 53):

 

قُل یا عِبادِی الّذینَ اَسرَفُوا عَلَی اَنفُسِهِم لا تَقنَطُوا مِن رَّحمَهِ اللهِ ^ج

 اِنَّ اللهَ یَغفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً ^ج

اِنِّهُ هُوَ الغَفُورُ الرَّحیمُ

 

به آن بندگانم که (به عصیان) اسراف بر نفس خود کردند،

 بگو هرگز از رحمت (بی منتهای) الهی نا امید نباشید.

البته خدا همه گناهان شما را خواهد بخشید.

که او خدایی بسیار آمرزنده و مهربان است.

 

به آیه های نازل شده و معانی آن خوب فکر کنید. باورش سخت است! خداوند این آیه ها را در شان وحشی نازل کرده است. الله اکبر

به راستی که خداوند بخشنده و مهربان به بندگانش می باشد.

پس هرگز از لطف و کرم الهی نسبت به خود نا امید نشویم!!!