من كه باشم كه بر آن خاطر عاطر گذرم / لطفها ميكني اي خاك درت تاج سرم * دلبرا بنده نوازيت كه آموخت بگو / كه من اين ظن به رقيبان تو هرگز نبرم * همتم بدرقه راه كن اي طاير قدس / كه دراز است ره مقصود و من نو سفرم * اي نسيم سحري بندگي من برسان / كه فراموش مكن وقت دعاي سحرم * دوست خوبم ! كامنت پر محتوا و زيباي شما را خواندم نه فقط براي من كه آناني را كه به بوستان نسيم مهرباني سر ميزنند نيز از نور و روشنايي آن بهره مند مي گردند . اميد كه بيابم آنچه را مي بايد ... دوست خوبم ! نكته اي بس ظريف را به استناد آيات مبارك قران مجيد بيان نموديد ؛ نفوذ مخفيانه حسد كه مرموزانه در جان آدمي رخنه ميكند و از درون آدمي را مي سوزاند و خاكستر ميكند . بر حسد چگونه ميتوان غالب شد ؟ ... آنان كه به نظر خاك را كيميا كنند آيا بود كه گوشه چشمي به ما كنند ... پاينده و دلشاد باشي نازنين